Kałiści modna było žyć Nie ŭ svajoj sučasnaści, A ŭ utapičnaj I dalokaj budučyni. Adnojčy, spakusiŭšysia, I ja ŭ jaje byŭ zahlanuŭ. Ale, nia ŭbačyŭšy na niebie Znajomych hałuboŭ, A na ekranach – Papularnych kinazorak, I na vułicach – Svaich tramvajaŭ, Nie znajšoŭšy ŭ kijoskach Sučasnych mnohich klasykaŭ I łaŭreataŭ, I nie adčuŭšy pryvyčnaha Ŭ vadzie i chlebie smaku, – Zaniepakojeny, Pačaŭ abzvańvać siabroŭ I rad byŭ, što zastaŭ jašče Ich doma.
1982
|
|